அணுவில் அணுவாய் நீ, அண்டத்தில் அண்டமாய் நீ
ஆள்வதோர் அரசியாக நீ
கணுவில் கணுவாய் நீ, கரும்பின் இனிப்பாய் நீ
கருணையின் கடலாய் நீ
விண்மீனாய் நீ, மண்ணாய் நீ, விளங்கும் ஒளியாய் நீ
வேதத்தின் ஆதியாய் நீ
இசையாய் நீ, இலக்கியமாய் நீ, கவிஞரின் சிந்தனையாய் நீ
பூமிக்கு தாயாய் நீ
பிரபஞ்சம் போற்றும் அகிலாண்ட நாயகியே
அன்பரசு வானமகளே
அன்னையே சிவகாமி, அம்மையே எனை ஈன்ற
ஆதிசக்தி தாயே!
கன்றுக்கு அம்மாவாய், மலையுக்கு விளக்காய்
எப்பொழுது நீ வருவாய்?
வழிபடும் பிள்ளைக்கு முடிவில்லா அன்பினை
எப்பொழுது அருளுவாய்?
மண்ணுக்கு மழையாய், விண்ணுக்கு நிலவாய்
எப்பொழுது நீ வருவாய்?
கண்ணுக்கு வெளிச்சமாய், உள்ளத்திற்கு தீபமாய்
எப்பொழுது நீ ஒளிவிடுவாய்?
இருளில் சிக்கி, துன்பத்தில் தவித்து
ஒளியினைத் தேடி வந்தேன்
அன்னையே சிவகாமி, அம்மையே எனை ஈன்ற
ஆதிசக்தி தாயே!
கண் இருந்தும் ஒளியில்லை, இருள் இருந்தும் தீபமில்லை
வழி காட்ட நீ வருவாய்
விதி இருந்தும் நம்பிக்கை இல்லை, மனம் இருந்தும் தெளிவு இல்லை
மயக்கம் தீர நீ வருவாய்
நதி இருந்தும் நீர் இல்லை, நிலம் இருந்தும் பயிரில்லை
வளம் சேர்க்க நீ வருவாய்
தந்திரம் செய்பவர் உண்டு, வலிமையால் அடக்குபவர் உண்டு
வலியை நீக்க நீ வருவாய்
காப்பவன் யார் உனையன்றி? யாராலும் முடியுமோ?
என்னை காப்பதற்கு நீ வருவாய்
அன்னையே சிவகாமி, அம்மையே எனை ஈன்ற
ஆதிசக்தி தாயே!
வேரற்ற மரமாய் விழுந்துவிட்டேன் தாய்
வேராக நீ வருவாய்
நோயுற்ற உடலாய் துன்புற்றேன் தாய்
மருந்தாக நீ வருவாய்
பாதை இல்லா வழியில் அலைந்தேன் தாய்
பாதையாக நீ வருவாய்
நாதியற்ற உலகில் சோர்ந்தேன் தாய்
நலனாய் நீ வருவாய்
பேதைமையாய் கூவினும் மவுனமாய் இருப்பது
உனக்கே பொருத்தமோ தாய்?
அன்னையே சிவகாமி, அம்மையே எனை ஈன்ற
ஆதிசக்தி தாயே!
அறியாமல் செய்த தவறுகள் அனைத்தையும்
மன்னித்து அருள்வாய் தாய்
தீமையை உணராமல் தீய வழியில் வீழ்ந்த
என்னை காத்திடுவாய் தாய்
அகிலம் அனைத்துக்கும் அன்னையே, உன்னையே
சரணாக வந்துவிட்டேன்
ஆகாயம் போல் பெருகும் உன் அருள் மழையில்
நனைந்து நிற்க வந்தேன்
ஒரு நொடியும் குறையாத உன் அன்பினை
உன் திருவடிகளில் தருவாய்
அன்னையே சிவகாமி, அம்மையே எனை ஈன்ற
ஆதிசக்தி தாயே!
