சுந்தர காண்டம் – பக்தியின் உச்சம், சுந்தரத்தின் வெளிச்சம்
“சுந்தர காண்டம்” எனப்படுவது ஏன் என்று கம்பர் விளக்கமளிக்கவில்லை;
ஆனால் பக்தர்கள் கூறுகின்றனர் —
“இக்காண்டத்தில் காணப்படும் அனைத்தும் ‘சுந்தரம்’ –
அனுமன் சுந்தரன், சீதை சுந்தரி,
ராமன் சுந்தரர்,
அன்பும் தர்மமும் சுந்தரமே.”
அது பக்தியின் உச்சக்கட்டம் —
“அனுமன் தெய்வத்திற்காக மனிதனாய், மனிதனுக்காக தெய்வமாய் நடக்கும் காண்டம்.”
🌄 அனுமனின் பணி தொடக்கம்
கிஷ்கிந்தா காண்டத்தின் முடிவில் ராமர் தன் மோதிரத்தை அனுமனிடம் கொடுத்து,
“இது சீதைக்கு அடையாளம்; அவளைச் சந்தித்து என் செய்தி சொல்லு” என்று அனுப்புகிறார்.
அனுமன் வணங்கி,
“என் உயிர் உன் கட்டளைக்கே இணை” எனச் சொல்லி புறப்படுகிறான்.
அவன் வானரப் படையுடன் தெற்கே பயணிக்கிறான்.
மலைகள், ஆறுகள், காடுகள் கடந்து,
அவர்கள் மகேந்திர மலை அடைகிறார்கள்.
அங்கு சம்பதி என்ற கழுகு அவர்களுக்கு வழி காட்டுகிறான்:
“ராவணன் சீதையை இலங்கைக்கு எடுத்துச் சென்றான்.”
அவனது வார்த்தைகள் அனுமனின் உள்ளத்தில் தீயாய் எரிகின்றன —
“இலங்கை கடல் கடக்கவேண்டும்!”
🌊 மகேந்திர மலை – அனுமனின் எழுச்சி
அனுமன் கடலின் கரையில் நின்று நினைக்கிறான்:
“நான் யார்? நான் விலங்கா? தெய்வமா?
இது ராமனின் பணியா? அப்படியானால்
என்னால் முடியாதது ஒன்றும் இல்லை.”
அவன் தன் வலிமையை உணர்கிறான்.
அவன் தன் மனதில் ராம நாமம் ஜபிக்கிறான்:
“ஓம் ஸ்ரீ ராம ஜய ராம ஜய ஜய ராம”
அவன் மலை மீது நின்று தெய்வத்தை நினைத்துக்கொண்டு
ஒரே குதிப்பில் வானத்தைத் தாண்டுகிறான்.
அந்தக் கணம் கம்பர் வர்ணிக்கிறார்:
“வானம் தாழ்ந்து குனிந்தது,
கடல் எழுந்து தன்னைப் பிரிந்தது;
அனுமன் பாய்ந்த காட்சி – தெய்வம் மனிதனாய் பறந்தது.”
🌬️ கடல் கடக்கும் மாபெரும் பாய்ச்சி
அவன் பறக்கிறான் —
மேகங்கள் அவனை நனைக்கின்றன;
கடல் அலைகள் அவனை வாழ்த்துகின்றன;
மீன்கள் அவனைப் பார்த்து தெய்வம் போல் தலை குனிகின்றன.
அவனைச் சோதிக்க சுரசா என்ற நாக கன்னி வருகின்றாள்;
அவள் கூறுகிறாள்: “நீ என் வாயில் நுழைய வேண்டும்; அது தேவர்களின் கட்டளை.”
அனுமன் சிறிது சிரித்தான்;
அவன் தன் உருவத்தைச் சிறிதாக்கி
அவள் வாயில் நுழைந்து வெளியே பாய்ந்தான்.
அவள் அவனை ஆசீர்வதித்தாள் — “நீ வெல்வாய்.”
பின் சிம்ஹிகை என்ற ராட்சசி அவனைத் தடுக்கிறாள்.
அவள் நிழலைப் பிடித்து விழுங்க முயல்கிறாள்.
அவன் அவளின் வயிற்றுக்குள் சென்று உடைத்து வெளிவருகிறான்.
அவள் உயிரிழக்கிறாள்.
அவன் கடலின் மறுபுறம் அடைகிறான் —
இலங்கை!
🌆 இலங்கை நகரில் அனுமன்
அனுமன் தன் உருவத்தைச் சுருக்கி சிறுவனாக மாறுகிறான்.
அவன் ராவணனின் அரண்மனை நுழைகிறான்.
அங்கு ஒளி, செல்வம், ஆடம்பரம், ஆனால் அமைதி இல்லை.
அவனது கண்கள் சீதையையே தேடுகின்றன.
அவன் அங்கங்காக மாடங்களைக் கடந்து, தோட்டங்களைக் கடந்துச் செல்கிறான்.
அவன் அசோக வனம் என்ற இடத்தில் அவளைப் பார்க்கிறான்.
🌺 அசோக வனம் – சீதையின் துயரம்
சீதா ஒரு மரத்தின் கீழ் அமர்ந்திருந்தாள்;
அவள் கண்கள் கண்ணீரில் குளித்திருந்தது.
அவளது உடல் வலிமை இழந்தது,
ஆனால் அவளது நம்பிக்கை இன்னும் உயிருடன் இருந்தது.
அவள் தன் மனதில் “ராமா!” என்று சொல்லியபடி
ஒரு துளி நம்பிக்கையோடு வாழ்ந்தாள்.
அவளைச் சூழ்ந்து அரக்கி பெண்கள்,
அவளை அடிக்கடி மிரட்டுகிறார்கள்.
ஆனால் அவள் சாந்தமாய் சொல்கிறாள்:
“என் உயிர் ராமனின் அடியாய் இருக்கட்டும்.”
அனுமன் அந்தக் காட்சியைப் பார்த்து கண்ணீர் விடுகிறான்.
அவன் மரத்தின் கிளையில் அமர்ந்து ராம நாமம் ஜபிக்கிறான்.
💍 ராம மோதிரம் – நம்பிக்கையின் ஒளி
அவன் சீதைக்கு அருகில் வந்து மென்மையாய் சொல்கிறான்:
“அம்மா, நான் ராமனின் தாசன்.
இதைப் பாரும் – இது ராமனின் மோதிரம்.”
சீதா அதை பார்த்தவுடன்
அவளது கண்கள் ஒளிர்ந்தன.
அவள் நெஞ்சு நிம்மதி அடைந்தது.
அவள் கூறுகிறாள்:
“நான் மீண்டும் வாழ்கிறேன்;
ராமன் என்னை நினைக்கிறான் எனக்கு இப்போது உறுதி.”
அனுமன் அவளுக்கு ராமனின் செய்தியைச் சொல்லுகிறான்:
“ராமன் உன்னை மீட்க விரைவில் வருவார்.”
அவள் பதிலளிக்கிறாள்:
“அவனுக்கு என் கண்ணீர் சொல்லு;
அவனது நினைவு எனக்கு உயிரின் மூச்சு.”
🔥 அனுமனின் வீரத்தம் – இலங்கையின் தீக்கதிர்
அனுமன் திரும்பிச் செல்லும் முன்
ராவணனின் அரக்கர்கள் அவனைப் பிடிக்கிறார்கள்.
அவன் தன் வலிமையை அடக்கி அமைதியாய் நிற்கிறான்.
அவனை ராவணனின் முன் அழைத்து வருகின்றனர்.
ராவணன் அவனை கேலி செய்கிறான்:
“நீ ஒரு குரங்கு; ராமன் என்னை வெல்ல முடியுமா?”
அனுமன் அமைதியாய் சொல்கிறான்:
“நீ தெய்வத்தைக் காண்கிறாய்;
ஆனாலும் அறியவில்லை.
உன் அகங்காரம் உன்னை அழிக்கும்.”
ராவணன் சீற்றமடைந்து
“அவன் வாலை எரியவிடுங்கள்!” என்று உத்தரவிடுகிறான்.
அரக்கர்கள் அவன் வாலில் எண்ணெய் ஊற்றி தீவைத்து எரிக்கிறார்கள்.
அனுமன் சிரித்தான்.
அவன் தன் உருவத்தை பெரிதாக்கி
அந்த வாலின் தீயால் இலங்கை முழுதும் எரித்தான்.
அவனது சத்தம் மின்னலாய் ஒலித்தது:
“இது ராமனின் ஒளி; தீமையை விழுங்கும் தீபம்!”
அவன் மீண்டும் கடலைத் தாண்டி பம்பா நதிக்கரைக்கு வந்து
ராமனிடம் வணங்கினான்:
“சீதையைப் பார்த்தேன்; அவள் நம்பிக்கையில் ஒளிர்கிறாள்.”
🌺 சுந்தர காண்டத்தின் தத்துவம்
சுந்தர காண்டம் என்பது பக்தியின் காண்டம்.
அனுமன் இங்கு மனிதனைத் தாண்டி தெய்வமாகிறார்.
- அனுமன் – பக்தியின் வடிவம்
- சீதா – ஆத்மா
- ராமன் – பரமாத்மா
- இலங்கை – உலக மாயை
- கடல் – ஆத்மா மற்றும் பரமாத்மாவுக்கு இடையிலான தூரம்
அனுமன் கடலைத் தாண்டுவது —
பக்தி மாயையைத் தாண்டி தெய்வத்தை அடையும் அடையாளம்.
“பக்தி இருந்தால் தூரம் இல்லை;
நம்பிக்கை இருந்தால் மரணம் இல்லை.”
கம்பர் இங்கு பக்தியை செயலாக காட்டுகிறார்;
அது தியானம் அல்ல, துயரத்தின் வழியாக விளங்கும் தீர்க்கம்.
🌹 சுருக்கம்
- அனுமனின் பணி தொடக்கம்
- கடல் கடத்தல்
- சுரசா, சிம்ஹிகை சோதனை
- இலங்கை நுழைவு
- அசோக வனத்தில் சீதைச் சந்திப்பு
- ராம மோதிரம் – நம்பிக்கையின் ஒளி
- ராவணனைச் சந்தித்தல்
- இலங்கை எரிதல்
- அனுமனின் வெற்றித் திரும்பல்
🌼 கம்பனின் கவிதை நயம்
கம்பர் சுந்தர காண்டத்தில் அனுமனின் அன்பை
“தெய்வத்துடன் இணைந்த செயல்” எனக் கூறுகிறார்.
அவரது வரிகள் இசை போல ஒலிக்கின்றன:
“நம்பிக்கையால் கடல் கடக்கலாம்,
அன்பால் தெய்வம் காணலாம்,
தர்மத்தால் உலகம் வெல்லலாம்.”
அடுத்து தொடரும் (பகுதி 6):
“யுத்த காண்டம்” ⚔️
இலங்கைப் போர், ராவணனின் வீழ்ச்சி, சீதை மீட்பு,
ராமரின் தர்மவெற்றி —
கம்பனின் காவிய உச்சம்.
