கம்ப ராமாயணம் – பகுதி -6 யுத்த காண்டம்

யுத்த காண்டம் – போரின் பெருமை, அரக்கர் வீழ்ச்சி, தர்மத்தின் வெற்றி

அறிமுகம்:
சுந்தர காண்டத்தின் முடிவில், சீதைச் செய்தியை எடுத்துக் கொண்டு அனுமன் திரும்புகிறார். அதன்பின், ராமன் வானரபடை உடன் இலங்கைக்குச் சென்று ராவணனை எதிர்கொள்கிறார்.
இந்தக் காண்டம் ராமாயணத்தின் உச்சக் கட்டம் — நல்லதும் கெட்டதுமான போரின் விளிம்பில் நின்ற தத்துவப் பிரகாசம்.

🌊 இலங்கைக்குச் செல்வது

சமுத்திரம் வழி ராமன் தன்னுடைய இராணுவத்தை எடுத்துச் செல்ல விரும்புகிறார்.
முதலில் கடல் தெய்வம் வழி தர மறுக்கிறது.
அப்போது ராமன் குரோதத்தில் அம்பை எடுத்துச் சுட, கடல் தெய்வம் தாழ்ந்து வந்து வணங்குகிறது.
அது கூறுகிறது —

“மகா ராமா, உனது கோபமே கடலின் அலைகளை அசைக்கிறது; நான் உனது பணியில் உள்ளவன்.”

அப்போது நளன் (வானரன், விச்வகர்மாவின் புதல்வன்) “நளசேது” என்ற பாலம் கட்டுகிறான்.
அந்தப் பாலம், ராமனின் நாமத்தின் சக்தியால் கடலில் மிதந்தது.
“ராம” என்ற எழுத்தே கல்லை மிதக்க வைத்தது — இது கம்பர் எழுத்தில் ஆனந்த தத்துவமாக மாறுகிறது.

🪔 இலங்கை அடைந்த ராமன்

இலங்கை நகர் தங்கக் கோட்டைகளால் பிரகாசித்தது.
ஆனால் அந்த ஒளி தர்மத்தின் ஒளி அல்ல — அகங்காரத்தின் தீப்பொறி.
அங்குதான் ராவணன் தனது வல்லமையையும் அஹங்காரத்தையும் முழுமையாக வெளிப்படுத்துகிறான்.

வானரர்கள் சத்தமிட்டு, தங்கள் வீரத்தை வெளிப்படுத்தினர்.
கும்பகர்ணன், இந்திரஜித், அத்திகாயன், நிக்கும்பன் — அனைவரும் ராவணனுக்காக எழுந்தனர்.

⚔️ வானர–ராவணர் போராட்டம்

போரின் தொடக்கம் —
வானரங்கள் கற்கள், மரங்கள், மலைத்துண்டுகள் எறிகின்றனர்.
அரக்கர்கள் அஸ்திரங்கள், ஶஸ்திரங்கள், மாயைகள் உதிர்க்கின்றனர்.
வானம் முழுவதும் ஒளி, இருள், அம்பு, நெருப்பு, குரல் — எல்லாம் கலக்கின்றன.

அப்போது கம்பர் எழுதுகிறார்:

“பொடி துளங்க, புண்டரி கமலங்கள் பூசி,
படை துளங்க, பரிய வானரர் துள்ளி,
அடி துளங்க, அரக்கன் ஆவி துள்ள,
இடி துளங்க, எங்கும் இரவுகள் கலந்தன.”

அந்த வரிகளில் போர் ஒரு கலை, ஒரு ஆவி, ஒரு தத்துவம் ஆகிறது.

🛡️ கும்பகர்ணனின் மரணம்

ராவணன் தனது சகோதரன் கும்பகர்ணனை எழுப்புகிறான்.
அவன் ஒரு மாபெரும் அரக்கன், மலை போல உயர்ந்தவன்.
அவன் தன்னுடைய கடமையை உணர்ந்து, ராமனை எதிர்த்து போர்க்களத்திற்குச் செல்கிறான்.

அவன் ராமனைப் பார்த்தவுடன், நம்பிக்கையுடன் கூறுகிறான்:

“நான் ராவணனின் பக்கத்தில்தான் நிற்கிறேன், ஆனால் உன் தர்மம் நியாயம் என எனக்குத் தெரியும்.”

போரில் அவன் அற்புதமாகப் போராடி, இறுதியில் ராமனின் அம்பால் விழுகிறான்.
அவன் விழுந்ததும், பூமி அதிர்ந்தது — அந்த மரணம் ஒரு வீரரின் தியாகமாகிறது.

🔱 இந்திரஜித்தின் மாயை மற்றும் வீழ்ச்சி

அடுத்தது — ராவணனின் மகன் இந்திரஜித்.
அவன் மாயையில் தேர்ந்தவன்.
அவன் நாகாஸ்திரம் வீசி, ராம–லக்ஷ்மணரை பாம்பு பிணையில் கட்டுகிறான்.
அப்போது கற்பூர ஒளியில் கருடன் வந்து அந்த பாம்புகளை எரித்துத் தள்ளுகிறான்.

பின்னர், ராமன் மற்றும் லக்ஷ்மணன் வானரர்களுடன் புனித யுத்தத்தில் ஈடுபடுகிறார்கள்.
அப்போது லக்ஷ்மணன், இந்திரஜித்தின் தலை துண்டிக்கிறான்.
அது ஒரு தெய்வீக ஒளி போல வானில் மறைகிறது.

🪶 சீதையின் துன்பம்

இதே சமயம், அசோக வாட்டிகையில் சீதை தன்னுடைய மனத்தில் நம்பிக்கையுடன் ராமனை நினைக்கிறாள்.
அவளின் தெய்வீக மனம், போரின் ஒவ்வொரு வெற்றிக்கும் ஆதாரமாகிறது.
கம்பர் இதனை தாயின் ஆழ்ந்த பாசமாய் எழுதுகிறார்:

“சீதைச் சிந்தை தான் சிவனின் குண்டலத்து நாதம் போல.”

⚡ ராவண–ராமன் யுத்தம்

போரின் உச்ச கட்டம்.
ராவணன், பத்துத் தலைகளுடனும் இருபது கரங்களுடனும் மின்னும் வீரர்.
அவன் வானத்தில் பறந்து மாயையால் பல வடிவங்கள் எடுக்கிறான்.
ராமன் தர்மத்தின் சக்தியால் ஒவ்வொன்றையும் அழிக்கிறான்.

இருவரும் கடவுளும் அரக்கனும் அல்ல — மனிதன் மற்றும் அகங்காரம்.

கம்பர் இதனைப் பின்வருமாறு நயமாக்குகிறார்:

“அவன் மாயை, இவன் மெய்மை;
அவன் வஞ்சம், இவன் நெஞ்சம்;
அவன் தீ, இவன் நீர்;
அவன் இருள், இவன் ஒளி.”

இறுதியில், ராமன் பிரம்மாஸ்திரம் ஏவி, ராவணனின் இதயத்தைத் துளைக்கிறார்.
ராவணன் விழும் தருணம் — அகங்காரம் வீழ்ச்சி அடைகிறது.

🌸 சீதை மீட்பு மற்றும் அக்கினி பரீட்சை

ராமன் சீதையை மீட்டுக் கொள்கிறார்.
ஆனால் அவளது தூய்மையை உலகம் சந்தேகிக்கும் போது, அவள் தன்னை அக்கினி பரீட்சைக்கு உட்படுத்துகிறாள்.
அக்கினி தேவன் வெளிப்பட்டு கூறுகிறான்:

“அவள் தூய்மையாய் இருந்தாள்; தீயும் அவளை எரிக்க முடியவில்லை.”

அப்போது ராமனும் உலகமும் அவளை வணங்குகின்றனர்.

🪔 முடிவுரை – தர்மத்தின் வெற்றி

ராவணனின் வீழ்ச்சி மனிதனில் உள்ள அகங்காரம் அழிவதற்கான குறி.
ராமனின் வெற்றி தர்மத்தின் நிலைபேறு.
சீதை–ராமர் மீண்டும் அயோத்திக்கு திரும்பி பட்டாபிஷேகம் செய்கின்றனர்.
அப்போது வானம் பூமி முழுதும் இசையால் அதிர்கிறது.

கம்பர் இதனை முடிக்கிறார்:

“தர்மமே தெய்வம், சத்தியமே நாதம்;
பாசமே உயிர், பாவமே மரணம்.”

✨ தத்துவம் – கம்பர் பார்வையில்

யுத்த காண்டம் வெளிப்படுத்துவது வெறும் போர் அல்ல —
அது அகங்காரம் vs ஆத்மஞானம் என்ற நித்யப் போராட்டம்.
ராவணன் அறிவுள்ளவன், ஆனால் அகங்காரி.
ராமன் அறிந்தவன், ஆனால் தாழ்மையுடன் நிற்பவன்.
அந்த இரண்டு நிலைகள் மனித வாழ்வின் வெளிப்பாடுகள்.

📜 இது தான் கம்ப ராமாயணத்தின் யுத்த காண்டம் —
ஒரே நேரத்தில் வீரமும், கவிதையும், தத்துவமும் கலந்த இலக்கியச் சிகரம்.

அடுத்து பகுதி 7 👉
“உத்தர காண்டம்” (சீதை வனவாசம், லவ–குஷர், இறுதி தத்துவம்)