பகுதி – 7 : “பிரளயத்தின் கருங்கடலில் எழுந்த யுத்தம்”
கடலின் அடியில் பில்லியன் ஆண்டுகள் பழமையான இருள் அழுத்தமாக நின்றது.
அந்த இருளை உடைத்து, மூன்று பிரபஞ்சங்கள் அதிரும் அளவு ஒளி வெடித்தது.
அந்த ஒளியின் மையத்தில் —
மட்ச்யர், பரமாத்மாவின் அவதாரம்.
அவருக்கு எதிராக —
ஹயக்ரீவன், அசுரன்களின் கொடிய தலைவன்.
இருவரின் மோதல் தொடங்கியது.
இந்த நேரம் — நண்பர்களே — ஒரு கதை அல்ல.
இது பிரபஞ்சத்தை மாற்றிய முதல் அவதாரப் போர்.
1. கடலின் அடியில் உருவான யுத்த களம்
பிரளய அலைகள் மேலே,
பிரளய மின்னல்கள் வானில்,
ஆனால் கடலின் அடியில்…
பிரளயத்தின் உண்மையான இதயம்.
சாதாரண உயிர் இங்கு உயிரோடிருக்க முடியாது.
சூரியன் மறைந்த மயானம் போல் அழுத்தம்.
மலைகளைப் பிளக்கும் அழுத்தம்.
எந்த மனிதனும், தேவனும் கூட அந்த ஆழத்தைக் காண முடியாது.
ஆனால் அங்கே தான்
வேதங்கள் மறைக்கப்பட்டுள்ளன.
அங்கே தான்
அரக்கன் காத்திருக்கிறான்.
2. ஹயக்ரீவனின் முதல் தாக்குதல்
ஹயக்ரீவன் தன் குதிரை முகத்தை உயர்த்திக் கொண்டு நீரைத் தாண்டும் ஒலியை எழுப்பினான்.
அவன் கண்கள் — தீ.
அவன் வாயிலிருந்து — நச்சு.
அவன் உடலில் — கரும் சக்தி.
அவன் கூச்சலிட்டான்:
“நாராயணா!
நீ கிருபாவோடு வரும் கடவுள்.
ஆனால் இங்கு கிருபைக்கு இடமில்லை.
இங்கு கருங்கடல்!
இங்கு நான் மட்டுமே சட்டம்!”
அவன் இரு கைகளையும் உயர்த்தி,
ஏகப்பட்ட இருள் துகள்களை ஒன்றாக சேர்த்தான்.
அவை ஒரு கருப்பு சூறாவளியாக மாறின.
மட்ச்யரை நோக்கி தள்ளினான்.
அது உலகங்களை அழிக்கும் வலிமை.
3. மட்ச்யரின் ஒளிக் கவசம்
மட்ச்ய அவதாரம் அமைதியாக இருந்தார்.
அவரின் கண்களில்
சக்தியை விட மேலான ஒன்று —
சமச்சீர்.
அவர் வாலை அசைத்தார்.
அந்த ஒரு அசைவு…
கடல் அனைத்துத் திசைகளிலும்
தங்க ஒளியைப் பரப்பியது.
அந்த ஒளி
அரக்கன் செலுத்திய கருங்காற்றை
பனி உருகுவது போல கரைத்துவிட்டது.
ஹயக்ரீவன் அதிர்ச்சியடைந்தான்.
“எப்படி… எப்படி என் சக்தியை இப்படி அழிக்க முடியும்?”
மட்ச்யரின் குரல்:
“அரக்கா,
உன் சக்தி இருளில் இருந்து பிறந்தது.
என் சக்தி —
பிரபஞ்ச மூலத்திலிருந்து.
இருள் எப்போதும் உண்மையை வெல்லாது.”
4. வேதங்கள் வெளிச்சம் கொடுக்க ஆரம்பித்தன
திடீரென கடலின் அடியில் அமைந்திருந்த குகையின் உட்பகுதியில்
வேதங்கள் ஒளிர ஆரம்பித்தன.
அவை வெளிச்சக்கூடங்கல் போல பிரகாசம் பரப்பின.
ரிக்வேதம் – சிவப்பு ஒளி
யஜுர்வேதம் – தங்க ஒளி
சாமவேதம் – நீல ஒளி
அதர்வவேதம் – பச்சை ஒளி
அந்த நான்கு ஒளிப்பந்துகள் மட்ச்யரின் பக்கம் ஈர்க்கப்பட்டன.
இந்த ஒளியே ஹயக்ரீவனின் கொதிப்பை இன்னும் தீவிரமாக்கியது.
“அவை எனது! நான் அவற்றை எவருக்கும் திருப்பி கொடுக்க மாட்டேன்!” என்று அலறினான்.
5. இரண்டாம் தாக்குதல் – அசுர வடிவ மாற்றம்
கோபத்தில் ஹயக்ரீவன் தன் உடலை மாற்றிக் கொண்டான்.
அவனது மனித உடல் —
இருண்ட யானையின் மேல்,
குதிரை முகம்,
மரகத கண்கள்,
எரிமலை போன்ற மூச்சு!
அவன் கடல் அடித்தளத்தையே இருளில் மூழ்கவைத்தான்.
அவர் மீண்டும் தாக்கினார் —
இந்த முறை ஒளி அல்ல
அழிக்கும் சக்தியின் மையமான
“அதர்வ நெருப்பு”.
அது நேராக மட்ச்யரை நோக்கிப் பாய்ந்தது!
6. நாராயணன் உண்மையான சக்தியினை வெளிப்படுத்துகிறார்
மட்ச்யர் உடனே எதிர்த்திருக்கவில்லை.
அவர் நிமிடம் காத்தார்.
அதர்வ நெருப்பு அவரைத் தொடப் போகும் நொடியில் —
அவர் திறந்தார்…
சஹஸ்ரார நாராயண சக்தி!
அவரின் உடலிலிருந்து
1,008 தாமரை ஒளிச்சுரைகள் வெளிவந்தன!
ஒவ்வொரு தாமரையும்
லோகங்களை உருவாக்கும் விதமாகப் பிரகாசித்தது.
அவை ஒன்றாக
அதர்வ நெருப்பின் மீது விழுந்தன.
கடல் முழுவதும்
வெள்ளை ஒளித் தடங்கள் பரவின.
அரக்கனின் தீ
களரி மணல் போல கரைந்து போனது.
7. ஹயக்ரீவன் அதிர்ந்து விழுந்தான்
அவன் நீருக்குள் பின்தள்ளப்பட்டான்.
பாறைகள் சிதறின.
குகை குலுங்கியது.
மீன்களும், கடல் உயிர்களும் எல்லாம் தஞ்சமின்றி அலைந்தன.
அவன் கண்களில் பயம் தெரிந்தது.
“இந்த வடிவம்…
மீன் வடிவம் மட்டுமல்ல…
இது நாராயணனின் அருணோதயம்…”
அவன் பயந்தான்.
கடவுள் வடிவத்தின் முன்
அவனது அகந்தை உடைந்தது.
8. போரின் உச்ச நிலை – குகை சிதறுகிறது
கடல் அடித் தளத்தில் இருந்த குகை
முழுவதும் குலுங்க ஆரம்பித்தது.
வேதங்கள் பறந்து வெளியேற முயற்சித்தன
ஆனால் ஹயக்ரீவன் தன் கருங்கண்களால் அவற்றைக் கட்டுப்படுத்தினான்.
அவன் ஒரே பாய்ச்சலில்
மட்ச்யரின் மீது பாய்ந்தான்.
அவனது இரு கரங்களும்
வெளிப்பட்ட இருபது கருங்கத்திகளாக மாறின.
அவை —
பிரளயத்தில் கூட அழியாத உலோகத்தால் ஆனவை.
அவன் அந்த கத்திகளை மட்ச்யரின் மீது இறக்கினான்.
9. மட்ச்ய அவதாரத்தின் மிக ரகசிய ஆயுதம்
அந்த நேரம் —
மட்ச்யர் தன்னுடைய உண்மையான தெய்வ ஆயுதத்தை பயன்படுத்தினார்.
ஆயுதம் இல்லை.
குத்து இல்லை.
வாள் இல்லை.
அவர் பயன்படுத்தியது…
மோக்ஷத்தின் நாதம்.
அவர் வாயிலிருந்து
ஒரே ஓசை எழுந்தது:
“ஓம் ஹ்ரீம் நாராயணாய நமஹ”
அந்த மந்திரம் கடல் முழுவதையும் அதிரச் செய்தது.
ஹயக்ரீவன் குத்துகள் காற்றில் கரைந்தன.
அவன் உடலில் இருந்த இருள் துகள்கள் அனைத்தும்
ஒளியாக உருகி மண்ணாக விழுந்தன.
அவன் முதல் முறையாக
பயத்தால் அலறினான்.
10. அரக்கனின் முடிவு நிகழும் கணம்
ஹயக்ரீவன் மீண்டும் முயன்றான்.
ஆனால்
அவனது சக்தி —
அகந்தை —
ஆரோக்கியம் —
முழுவதும் சிதறியது.
அவன் மெதுவாக களைந்து
கடலின் தரையில் விழுந்தான்.
மட்ச்யர் அவனை அணுகினார்.
அரக்கன் தன் இறுதி மூச்சில்:
“நாராயணா…
நான்… தவறு செய்தேனா?”
அவர் அமைதியாக:
“இருள் என்பது தவறல்ல.
ஆனால் இருளைக் கட்டுப்படுத்தாமல்
அகந்தையுடன் பயன்படுத்தியது தான் உன் அழிவு.”
அவர் தன் வால் முனையில்
அரக்கனின் நெற்றியைத் தொட்டார்.
அவனது உடல்
கடலின் நீல ஒளியில் கரைந்து
பிரளய நீரில் மறைந்தது.
அரக்கன் அழிந்தான்.
11. வேதங்கள் மட்ச்யரிடம் திரும்புகின்றன
அரக்கன் அழியும் நொடியில்
வேதங்கள் அனைத்தும்
ஒளிப் பந்துகளாக மாறி
மட்ச்யரின் சுற்றிலும் சுற்றின.
அவை:
- ரிகம் – சிவப்பு அலை
- யஜுரம் – பொன் திரள்
- சாமம் – நீல ஓசை
- அதர்வம் – பச்சை ஒளி
அவை நாராயணரின் உள்ளத்தில்
பிரபஞ்ச விதைகளைப் போல் பாய்ந்து
அவரது மூல வடிவத்துடன் ஒன்றின.
இது
பிரளயத்திலிருந்து அறிவை மீட்டெடுக்கும் முக்கிய தருணம்.
12. கடல் மேலே… சத்யவர்த்தன் காத்திருக்கிறார்
மீனின் வால் ஒளிர்ந்தது.
படகின் கயிறு திடீரென தெய்வீக ஒளியில் நின்றது.
அவர் மேலே எழத் தொடங்கினார்.
பிரளயக் கடல் சமநிலையில் திரும்ப ஆரம்பித்தது.
ராஜா சத்யவர்த்தன் கண்ணீர் விட்டான்.
அவன் முன்பு மீன் —
இப்போது
அண்டத்தைப் பதிக்கும் பரம வடிவம்.
இப்போது… புதிய படைப்பு தொடங்கும் நேரம் வந்துவிட்டது.
அது அடுத்த பகுதியில் விரிகிறது.
