பகுதி 9 : ஹயக்ரீவரின் அகந்தை உச்சமும், பிரளயத்தின் முழக்கம்
அழிவின் எல்லைகளையும் தாண்டி, அரக்கன் ஹயக்ரீவரின் மார்பில் அகந்தை குவியத் தொடங்கியது.
அவன் கையில் பிரமாவின் வேதங்கள் இருந்தன;
அவன் மீது பிசாசு-அரக்க படைகள் ஆயிரமாய்ப் பெருகின;
அவன் கேடயம் உடையாதது;
அவன் தந்திரங்கள் முடிவதில்லை.
ஆனால்—
அதனால் பிரபஞ்சம் நிலையுறுமா?
அரக்கனின் வெற்றி என்பது தர்மத்தின் தோல்வியைச் சொல்லும்;
அது பிரளயத்தை நிறுத்த முடியாத இருள்.
அந்த இருள்… அதிகரிக்கத் தொடங்கியது.
🔥 ஹயக்ரீவரின் தபஸின் உச்சம்
அரக்கன் தனக்குள் நெருப்பாய் ஒரு தபஸைத் தொடங்கினான்.
“என் உயிர் யாராலும் பறிக்கக் கூடாது
கடலில் நீராலும்,
மண்ணிலும்,
வானிலும்,
தீயிலும்.”
இதை கேட்ட அசுர-குருக்கள் குரல் கொடுத்தனர்:
“அவரது வரம் நிறைவேறும். பிரபஞ்சத்தில் அவரை ஒப்பது யாருமில்லை!”
ஹயக்ரீவரின் உடல் சிவந்து, கண்களில் இருளின் அந்தகாரத் தீ பொங்கியது.
அவன் சிரித்தான்.
“இப்போது என்னை அழிக்கக் கூடும் ஒரு உருவமுமில்லை!
பிரளயம் வரட்டும், நான் அதை ஆளுவேன்!”
இந்த அகந்தை பிரபஞ்சத்தில் அதிர்வெழுப்பியது.
🌊🌑 பிரளய அலைகள் எழத் தொடங்கின
வேதங்கள் இல்லாத பிரபஞ்சத்தில் பஞ்சபூதங்களின் சமநிலை குலைந்தது.
- நெருப்பு கட்டுக்கிரமத்தைக் களைத்தது
- காற்று புயலாய் மாறியது
- நீர் பெருக்கெடுத்து எழுந்தது
- விண்வெளியில் கிரகங்கள் திசைமாறின
- பூமியின் பாதாளம் முரண்டு கொள்ளத் தொடங்கியது
அண்டங்கள் ஒருவரையொருவர் மோதின.
தெய்வங்கள் அச்சத்தில் குலுங்கின.
மூலபிரகிருதி உள் நடுக்கம் கொண்டு குரல் எழுப்பியது—
“ஓ நாராயணா… விரைவில் சிலையிரு…!”
🌊 மட்ட்ஸ்யனின் கண்கள் தீங்குன்றி ஜொலித்தது
அந்த சமயம், தூரத்தில்—
கடலின் ஆழத்தில்—
மட்ட்ஸ்ய அவதாரத்தில் இருக்கும் பரமன் நாராயணன்
தன் கண்களைத் திறந்தார்.
அந்த கண்கள் திறப்பது போல்
கடலும் ஒளி கண்டது.
மீன்கள் நின்றன.
சமுத்திர ஜீவக்கள் வணங்கின.
“காலம் தொடங்கும் முன்னரே நான் தர்மத்தை காப்பேன்,”
அவர் நினைத்தார்.
வேதங்களை மீட்டது முதல் போரின் தொடக்கம் வரை
மஞ்சுவைப் பாதுகாத்தது முதல் பிரளயத்தை நெறிப்படுத்தியது வரை
அவர் செய்த ஒவ்வொரு செயலும்
பெரும் சமயத்தின் அடித்தளம்.
ஆனால் இப்போது…
அவர் எதிர்கொள்ள வேண்டியது
முன்னெப்போதும் இல்லாத துன்பம் கொண்ட மாபெரும் அரக்கன்.
🔥 ஹயக்ரீவரின் யுத்த அழைப்பு
அவன் பிரளய நீரின் நடுவில் நின்று
ஆயிரம் புயலின் சக்தியால் கத்தினான்.
“மட்ட்ஸ்யா!
உன்னை நான் அறிவேன்.
நீ வேதங்களைத் திருடினான்.
நீ பிரளயத்தை நிறுத்துவதை நான் அனுமதிக்க மாட்டேன்.
நீ என் வலிமையை எவ்வளவு தாங்குவாய்?”
அரக்கனின் சிரிப்பே கடலின் அமைதியை நசுக்கும் வாளாய் இருந்தது.
🌊 மஞ்சுவின் பயம், நம்பிக்கை
நோவாவின் பேழையைப்போல
மஞ்சுவின் படகு பிரளயத்தில் மிதந்தது.
தூரத்தில் மட்ட்ஸ்ய வடிவு மகாமீன்
அவரை பாதுகாத்துக் கொண்டிருந்தார்.
மஞ்சு நடுங்கினார்.
“நாராயணா… இதை நான் எப்படி சமாளிப்பேன்?
இதுவென்னும் அழிவா?”
மட்ட்ஸ்யன் மெதுவாக பதில் அளித்தான்.
“இது அழிவு அல்ல,
இது மறுபிறப்பு.
அரக்கன் வீழ்ந்தால் பிரபஞ்சம் மீண்டும் எழும்.”
அந்த நிமிடத்தில் மஞ்சுவின் பயம் நம்பிக்கையாய் மாறியது.
⚔️ யுத்தத்தின் மேடை தயார்
பிரளய நீரில்—
பெருங்கடல் அலைகள் பத்து யோஜன உயரத்தில் எழுந்தன.
வானம் இருண்டது.
இடி ஒலித்தது.
கடல் அடித்தளமே நடுங்கியது.
மட்ட்ஸ்யன் தன்னுடைய
சூலம் போன்ற வால்,
வருண தேவனின் ஆசி கொண்ட சூட்சும சக்தி,
வேதங்களின் ஒளி,
இவையெல்லாம் மனதில் ஏந்தியபடி
நீரிலிருந்து மேலெழுந்தார்.
ஹயக்ரீவரின் சிரிப்பு காற்றை நெருப்பாக்கியது.
இருவரின் பார்வை மோதியது.
ஒரே பார்வையில், கடல் இரண்டு பாகமாகப் பிளந்தது.
🌑 பிரளயத்தின் உச்ச நிலை—யுத்தம் துவங்கும் முன் நொடி
தெரிந்தது—
இப்போது நடப்பது
ஒரு தேவரும், ஒரு அரக்கனும் இடையே நடக்கும் யுத்தம் அல்ல.
அதற்கு அப்பாற்பட்டது.
இது படைப்பு மற்றும் அழிவு இடையே நடக்கும் மாபெரும் போராட்டம்.
இது தர்மம் மற்றும் அதர்மத்தின் இறுதியான நேரடி மோதல்.
இது பிரளயத்தின் இதயத்தில் எழுந்த தெய்வ-அசுர போர்க்களம்.
மட்ட்ஸ்யன் மெல்ல சுவாசித்தார்.
ஹயக்ரீவர் நெருப்பு ஊதினான்.
அதனால் நீர் கொதித்தது.
அலைகள் வானத்தைத் துளைத்தன.
பிரளயம் தன் வேகத்தை நிறுத்தி
அந்த ஒரு போரைக் காண காத்திருந்தது!
