பகுதி – 7 : உறவுகள் – போரின் உண்மையான காரணம்
போர்கள் எப்போதும் எல்லைகளுக்காக அல்ல; பெரும்பாலும் உறவுகளுக்காகவே வெடிக்கின்றன. இதிகாசங்களில் அம்பும் வாளும் முன் வந்து நிற்பதற்கு முன்பே, உடைந்த உறவுகள் களத்தைத் தயாரித்து விடுகின்றன. ராமாயணமும் மகாபாரதமும் இதைத் தெளிவாகக் காட்டுகின்றன. வெளியில் போர் அரசியலாகத் தோன்றலாம்; உள்ளே அது குடும்பத்தின் குருதி கலந்த கண்ணீராகவே இருக்கிறது.
ராமாயணத்தில் ராவணன் ராமனின் எதிரி என்றாலும், உண்மையில் அந்தப் போர் ஒரு குடும்பப் பிளவின் விளைவு. விபீஷணன் தன் அண்ணனிடம் தர்மத்தைப் பேசியபோது, அது ஒரு சகோதரனின் அக்கறை. ஆனால் ராவணன் அதை துரோகம் என்று கருதினான். சகோதர உறவு உடைந்த அந்த நொடி, லங்கையின் வீழ்ச்சி தொடங்கியது. இதிகாசம் இங்கே ஒரு நுண்ணிய பாடம் சொல்கிறது: குடும்பத்தில் தர்மம் பேசப்படும் இடத்தில், அகந்தை பேசத் தொடங்கினால், போர் தவிர்க்க முடியாது.
அயோத்தியில் நடந்தது ஒரு சகோதரப் போர் அல்ல; ஆனால் ஒரு குடும்பத்தின் மௌனப் பிளவு. பரதன் ராமனை வனத்திற்கு அனுப்பவில்லை; கைகேயியின் ஆசை தான் காரணம். இருந்தும் பரதன் அந்தப் பழியைத் தன் தலையில் ஏற்றுக் கொண்டான். தன் தாயையே எதிர்த்து, தன் சகோதரனின் பாதங்களில் அரியணையை வைத்தான். இதிகாசம் இங்கே உறவின் இன்னொரு முகத்தை காட்டுகிறது. உறவுகள் போருக்குக் காரணமாகலாம்; ஆனால் அதே உறவுகள் போரைக் கூடத் தவிர்க்கும் வலிமையையும் கொண்டுள்ளன.
மகாபாரதம் உறவுகளின் சிக்கலான வலையமைப்பு. கௌரவர்களும் பாண்டவர்களும் எதிரிகள் அல்ல; அவர்கள் சகோதரர்கள். ஒரே குருதி, ஒரே வம்சம். ஆனால் அந்த உறவுக்குள் புகுந்த சிறிய விரோதங்கள், பெரிய யுத்தமாக மாறின. துரியோதனனின் மனத்தில் இருந்த பொறாமை, சகோதர உறவை விஷமாக்கியது. “அவர்கள் நன்றாக இருக்கக் கூடாது” என்ற எண்ணம் தான், “நாம் ஆள வேண்டும்” என்ற ஆசையை விட வலிமையானது. இதிகாசம் இங்கே சொல்கிறது: அதிகாரத்திற்கான போர் கூட, உறவுக்குள் பிறந்த காயங்களின் வெளிப்பாடு தான்.
பீஷ்மர் குடும்பத்தின் மூத்தவர். அவர் இணைக்கும் பாலமாக இருக்க வேண்டியவர். ஆனால் அவர் எடுத்த பிரதிக்ஞை, அவரை ஒரு பார்வையாளனாக மாற்றியது. அவர் பேசினால் போர் தடுக்கப்பட்டிருக்கலாம். ஆனால் அவர் மௌனமாக இருந்ததால், உறவுகள் உடைந்து போயின. இதிகாசம் இங்கே நினைவூட்டுகிறது: குடும்பத்தில் மூத்தவர்களின் பொறுப்பு, சும்மா இருப்பது அல்ல; சீரமைப்பது.
துரோணரும் கர்ணனும் உறவுகளின் வேறுபட்ட வடிவங்கள். துரோணர் தன் மகன் அஸ்வத்தாமாவுக்கான அச்சத்தில், கௌரவர்களின் தவறுகளை மன்னித்தார். கர்ணன் துரியோதனனுடன் இரத்த உறவு இல்லாதவன்; ஆனால் நன்றி என்ற உறவால் கட்டப்பட்டவன். அந்த நன்றிக் கடன், அவனை அதர்மத்தின் பக்கம் நிறுத்தியது. இதிகாசம் இங்கே ஒரு கடினமான உண்மையைச் சொல்கிறது: உறவுகள் எப்போதும் ரத்தத்தில் உருவாகவில்லை; சில நேரங்களில் உணர்ச்சியில் உருவாகும் உறவுகள் தான் மனிதனை அதிகமாக ஆளுகின்றன.
த்ரௌபதி அவமானம் பெற்ற நாள், அது ஒரே பெண்ணின் துன்பம் அல்ல; ஒரு குடும்பத்தின் சிதைவு. அந்த அவமானத்தைப் பார்த்த பாண்டவர்கள், சகோதரர்களாக மட்டும் இல்லை; பழிவாங்க வேண்டிய போராளிகளாக மாறினர். இதிகாசம் இங்கே வெளிப்படுத்துகிறது: ஒரு குடும்ப உறுப்பினரின் அவமானம், முழுக் குடும்பத்தின் போர்க் கூவலாக மாறும். போர்கள் அரச அரியணையில் தொடங்குவதில்லை; வீட்டு வாசலில் தொடங்குகின்றன.
கிருஷ்ணன் இந்த உறவு வலையமைப்பின் மையத்தில் நிற்கிறான். அவன் யாருக்கும் நேரடி உறவினன் அல்ல; இருந்தும் அனைவருக்கும் சொந்தமானவன். அவன் போரைத் தூண்டவில்லை; உறவுகளைச் சரிசெய்ய முயன்றான். தூதனாகச் சென்றான், சமாதானம் பேசினான். ஆனால் உடைந்த உறவுகளை வலுக்கட்டாயமாக இணைக்க முடியாது. இதிகாசம் இங்கே ஒரு வலியுடனான உண்மையைச் சொல்கிறது: எல்லா போர்களையும் தவிர்க்க முடியாது; சில போர்கள், உறவுகள் முற்றிலும் முறிந்த பின்பே வெடிக்கின்றன.
ராமன் – பரதன் உறவு இதிகாசங்களின் நம்பிக்கை. அதிகாரம் பிரித்தாலும், மனம் பிரியவில்லை. மகாபாரதத்தில் பாண்டவர்களின் உறவும் அதே நம்பிக்கை. அவர்கள் துன்பத்தில் கூட ஒருவரை ஒருவர் கைவிடவில்லை. இதிகாசங்கள் இந்த இரண்டு உறவுகளை முன்வைத்து, மனிதனிடம் ஒரு கேள்வி கேட்கின்றன: உறவு என்பது அருகில் இருப்பதா, அல்லது ஒன்றாக நிற்பதா?
பகுதி ஏழின் முடிவில் வெளிப்படும் வாழ்க்கை ரகசியம் இதுதான்: பெரும்பாலான போர்கள் பகைவர்களால் அல்ல; உறவுகளால் தான் தொடங்குகின்றன. உறவுகளைச் சீர்செய்யாமல், சமூகத்தைச் சீர்செய்ய முடியாது. இதிகாசங்கள் மனிதனைப் போர் வீரனாக அல்ல; உறவுகளைப் பாதுகாக்கும் மனிதனாகவே முதலில் பார்க்கின்றன.
📌 அடுத்தது:
👉 பகுதி – 8 : பெண் சக்தி – மறைக்கப்பட்ட புரட்சிகள்
