கிஷ்கிந்தா காண்டம் – நட்பு, நம்பிக்கை, நியாயத்தின் முறை
அரண்யக் காண்டத்தின் முடிவில் ராமர் துயரத்தின் கடலில் நின்றிருந்தார்.
சீதையை இழந்தவர், நீதியின் வழியில் தவறாதவர்,
தனிமையிலும் தெய்வத்தை நம்பியவர்.
அந்தத் துயரத்தின் பின்பு கிஷ்கிந்தா காண்டம் –
“நட்பின் ஒளியால் துயரத்தை மீறும் தருணம்.”
🌄 பம்பாசரஸ் – வனத்தின் நடுவே நம்பிக்கையின் நதி
சீதையைத் தேடி ராமரும் லட்சுமணனும் வனமாய் அலைகின்றனர்.
அவர்கள் பம்பா நதிக்கரைக்கு வந்து தங்குகின்றனர்.
அங்கு வனம் அமைதியாய், மலர்கள் மணந்தவாறும்,
மலைகள் நீல வானத்தைத் தொடும் அழகிலும் இருந்தது.
அங்குதான் ராமனை விதி சந்திக்கவைக்கிறது —
அனுமன் என்ற பேராண்மிகனின் வழியாக.
🙏 அனுமன் சந்திப்பு – சேவையின் பிறப்பு
அந்தக் காட்சியில் கம்பர் தெய்வீக இசை போல எழுதியுள்ளார்.
சுக்ரீவனின் உத்தரவின்படி அனுமன் வந்து
மலையின் மீது அமர்ந்திருக்கும் ராமரையும் லட்சுமணனையும் காண்கிறான்.
அவன் விலங்காக இருந்தாலும் வாக்கில் வேதம் ஒலிக்கிறது.
அவன் மரியாதையுடன் சொல்கிறான்:
“இவர் யார்? முகம் ஒளிரும் சந்திரனைப் போல,
வாளை தாங்கி, சாந்தியால் திளைக்கும் தோற்றம் கொண்டவர்?”
அவன் தன் மொழியில் மென்மையாய் பேசுகிறான்.
அந்தக் குரலில் ராமன் ஆச்சரியமடைகிறார்.
அவர் கேட்கிறார், “நீ யார்?”
அவன் பதிலளிக்கிறான்:
“அனுமன் நான், சுக்ரீவனின் தாசன்.”
அந்தக் கணம் — நட்பு பிறந்தது.
ராமன் அவரை பார்த்து சிரித்தார்;
“நீயே என் வழி, நீயே என் துணை” என்று உள்ளத்தில் நினைத்தார்.
🪶 சுக்ரீவன் – அகங்காரத்தால் ஒதுக்கப்பட்டவன்
அனுமன் ராமரை சுக்ரீவனிடம் அழைக்கிறான்.
அவன் கிஷ்கிந்தா மலையின் உச்சியில் வாழ்கிறான்;
தன் சகோதரன் வாலி தன்னை ஒதுக்கியவன்.
சுக்ரீவன் தனது துயரத்தைச் சொல்கிறான்:
“என் சகோதரன் வாலி எனை வஞ்சித்து அரசை பறித்தான்;
என் மனைவி தாராவைத் தன் வசப்படுத்தினான்;
நான் இப்போது வனத்தில் அகதியாக வாழ்கிறேன்.”
ராமர் அதைக் கேட்டபோது சாந்தமாய் கூறுகிறார்:
“நான் சீதையைத் தேடுகிறேன்;
நீ அரசைத் தேடுகிறாய்.
நாம் ஒருவருக்கொருவர் உதவுவோம்.”
அந்தக் குரலில் கம்பர் சொல்கிறார்:
“நட்பு என்பது பரஸ்பர நம்பிக்கை;
நம்பிக்கை என்பது தர்மத்தின் வேரானது.”
⚔️ வாலியின் வலிமை – சோதனையின் வடிவம்
வாலி, வானரராசா —
அவன் வலிமை அளப்பரியது.
அவன் யாரோடுப் போரிட்டாலும்
அவனது எதிரியின் பாதி வலிமை அவனுக்குள் கலந்துவிடும்.
இது ஒரு வரம் — ஆனால் அதே சமயம் ஒரு சாபம்.
சுக்ரீவன் அதை ராமனிடம் கூறுகிறான்.
அவன் பயமாய் சொல்லுகிறான்:
“நான் அவனை எதிர்கொண்டால், நான் உயிரிழப்பேன்.”
ராமன் சொல்லுகிறார்:
“நான் மரங்களின் பின்னால் இருந்து அவனை அழிப்பேன்.
உன் அநியாயத்தை நியாயம் செய்வேன்.”
🔥 வாலி வதம் – நீதியின் கடுமை
சுக்ரீவன் வாலியைக் கேலி செய்து போருக்கு அழைக்கிறான்.
வாலி சீற்றத்துடன் வெளிவருகிறான்.
அவர்கள் இருவரும் புலிகளாய் மோதுகிறார்கள்.
அந்தப் போர் மலைகள் இடியும் அளவுக்கு கொடியது.
அப்போது ராமன் மறைந்து நின்று
வாலியைக் குறிவைத்து அம்பை விடுகிறார்.
அம்பு வாலியின் மார்பில் பாய்கிறது.
அவன் விழுந்து ரத்தத்தில் நனைந்தபடி கேட்கிறான்:
“என் எதிரி நிழலில் இருந்து தாக்கினான்;
இது தர்மமா ராமா?”
அந்தக் கேள்வியில் தர்மத்தின் ஆழம் உள்ளது.
ராமன் அமைதியாய் கூறுகிறார்:
“நீ உன் தம்பியைக் கைவிட்டாய்;
உன் மனைவியைப் பறித்தாய்;
அதனால் நீ அரசர் அல்ல, அரக்கன்.
தர்மம் விலகியவன் வனத்தில் பாயும் மிருகம்தான்.”
வாலி அந்தச் சொற்களை கேட்டு மனம் அமைதியடைகிறான்.
அவன் இறக்கும் முன் சுக்ரீவனிடம் சொல்கிறான்:
“ராமன் உனக்கு நியாயம் செய்தான்; அவனை நம்பு.”
👑 சுக்ரீவன் அரசன் – வாக்கு நிறைவு
வாலி மரணித்ததும் சுக்ரீவன் கிஷ்கிந்தா அரசனாகிறார்.
ராமன் தனது வாக்கை நிறைவேற்றியிருக்கிறார்.
ஆனால் சீதை இன்னும் தேடப்படவில்லை.
அனுமன் அதைக் கண்டு மனம் கலங்குகிறான்.
அவன் ராமரிடம் வந்து சொல்கிறான்:
“சீதையை நாம் தேடுவோம்; உனது துயரம் முடிவடையட்டும்.”
ராமன் அவனிடம் சொல்கிறான்:
“நீயே என் வழி, அனுமனே.
உன் உண்மை என் உயிரைத் தாங்கும்.”
🌬️ மழைக்காலம் – பிரிவின் துயரம்
மழை பெய்கிறது; நதிகள் பெருகுகின்றன;
மலைகள் மேகத்தில் மூழ்குகின்றன.
அந்தக் காலத்தில் தேடல் முடியாது.
ராமன் வனத்தின் குடிலில் தங்கியிருந்து
சீதையை நினைத்து புலம்புகிறான்.
அந்தக் கணங்களில் கம்பன் எழுதிய வசனங்கள்
தமிழ் இலக்கியத்தின் உச்சம்:
“மழை பொழிய, மனம் நனைந்து;
நினைவுகள் வனம் நிறைந்து;
ஒருத்தி பெயர் சொன்னால் உயிர் ஒளிரும்.”
ராமன் துயரத்தில் மூழ்கினாலும் நம்பிக்கையை இழக்கவில்லை.
அவன் சொல்கிறான்:
“காத்திரு, காலம் தர்மத்தின் வழியைத் திறக்கும்.”
🕊️ அனுமனின் மாபெரும் பணி தொடக்கம்
மழைக்காலம் முடிந்ததும்
ராமர் அனுமனுக்கு தன் மோதிரத்தை அளிக்கிறார்.
அது ஒரு அடையாளம் — “இது சீதைக்கு காட்டி என் செய்தியைச் சொல்லு.”
அனுமன் அதை தலையில் வைக்கிறான்.
அவன் வணங்கி சொல்கிறான்:
“நான் சீதையைப் பார்த்தே திரும்புவேன்.”
இதுவே கிஷ்கிந்தா காண்டத்தின் நிறைவு,
ஆனால் இது ராமாயணத்தின் நம்பிக்கை அத்தியாயத்தின் தொடக்கம்.
🌿 கம்பனின் தத்துவப் பார்வை
கிஷ்கிந்தா காண்டம் வெளிப்படையாக ஒரு “வாலி – சுக்ரீவன்” கதையாக இருந்தாலும்,
கம்பர் அதில் ஆழமான தத்துவத்தை நயமாக மறைத்துள்ளார்.
- வாலி – அகங்காரம்
- சுக்ரீவன் – மனத்தின் பயம்
- ராமன் – நியாயம்
- அனுமன் – பக்தி
ராமன் வாலியை அழிப்பது
அகங்காரத்தை அழிக்கும் நியாயத்தின் வடிவம்.
அனுமனைச் சந்திப்பது
பக்தியின் வழியில் தெய்வம் மனிதனுக்கு வரும் தருணம்.
“அனுமன் பேசும் போது வேதம் குரல்பெறுகிறது;
ராமன் சிரிக்கும் போது பிரபஞ்சம் ஒளிர்கிறது.”
🌺 சுருக்கம்
- பம்பா நதியில் ராமர் – அனுமன் சந்திப்பு
- சுக்ரீவனுடன் நட்பு
- வாலியின் வலிமை மற்றும் அநியாயம்
- வாலி வதம் – தர்மத்தின் கடுமை
- சுக்ரீவனின் அரசபூஷணம்
- மழைக்காலப் பிரிவு
- அனுமனின் பணி தொடக்கம்
அடுத்த பகுதியில் (பகுதி 5) தொடரும் —
“சுந்தர காண்டம்” 🌺
அனுமனின் இலங்கைப் பயணம், சீதைச் சந்திப்பு,
ராமனின் செய்தி, இலங்கையின் தீக்கதிர் —
இவை அனைத்தும் கம்பனின் கவிதை நதியில் தெய்வீகமாக ஓடுகின்றன.
