பகுதி – 8 : பெண் சக்தி – மறைக்கப்பட்ட புரட்சிகள்
இதிகாசங்களில் பெண் பாத்திரங்கள் பெரும்பாலும் அமைதியாக நிற்பவர்களாக வர்ணிக்கப்படுகின்றன. ஆனால் அந்த அமைதிக்குள் ஒரு புரட்சி மறைந்திருக்கிறது. அவர்கள் வாளை ஏந்தவில்லை; ஆனால் வரலாற்றின் திசையை மாற்றினார்கள். ராமாயணமும் மகாபாரதமும் உண்மையில் ஆண்களின் போர் கதைகள் அல்ல; பெண்களின் முடிவுகளால் நகர்ந்த மனித குலத்தின் கதைகள்.
சீதையின் வாழ்க்கை ஒரு மெளனப் புரட்சியின் தொடக்கம். அவள் ராமனின் துணைவியாக மட்டும் இல்லை; அவன் தர்மத்தின் கண்ணாடி. வனவாசம் செல்லும் ராமனைத் தொடர்ந்து செல்லும் அவளது முடிவு, பெண் அடக்கத்தின் அடையாளமாகப் பார்க்கப்படலாம். ஆனால் அது உண்மையில் ஒரு சுய தீர்மானம். “உங்கள் பாதை என் பாதை” என்று அவள் சொன்ன போது, அது காதல் மட்டும் அல்ல; சமநிலை. இதிகாசம் இங்கே ஒரு நுண்ணிய உண்மையைச் சொல்கிறது: பெண் சக்தி கட்டாயத்தில் இல்லை; தேர்வில் உள்ளது.
அசோக வனத்தில் சீதை சிறைப்பட்டிருந்த காலம், அவள் பலவீனத்தின் சின்னமாகத் தோன்றலாம். ஆனால் அந்தச் சிறை தான் ராவணனின் வீழ்ச்சியின் ஆரம்பம். அவள் ஒருபோதும் உடைந்து போகவில்லை. அவள் எதிர்த்து நின்றது வாளால் அல்ல; தன்னம்பிக்கையால். அவள் மௌனம் அடக்கம் அல்ல; மறுப்பு. இதிகாசம் இங்கே காட்டுகிறது: பெண் சக்தி பெரும்பாலும் போர்க்களத்தில் அல்ல; மனதின் எல்லையில் வெளிப்படுகிறது.
மகாபாரதத்தில் த்ரௌபதி ஒரு தீ. அவள் அவமானப்படுத்தப்பட்ட அந்த சபை நாள், ஒரு பெண்ணின் கண்ணீர் தான் குருக்ஷேத்திரப் போரின் விதையை விதைத்தது. அவள் கேள்வி — “நான் யாருக்கு சொந்தம்?” — சபையை மட்டுமல்ல; தர்மத்தையே நடுங்கச் செய்தது. அந்தக் கேள்விக்கு யாரும் பதில் சொல்லவில்லை. ஆனால் அந்த மௌனமே போரின் தீர்மானமாக மாறியது. இதிகாசம் இங்கே சொல்கிறது: பெண் கேள்வி கேட்கும் நாள், உலகம் பதில் சொல்ல வேண்டிய நாளாக மாறும்.
குந்தியின் சக்தி வெளிப்படையாக இல்லை. அவள் யுத்தம் செய்யவில்லை; அரசியல் பேசவில்லை. ஆனால் அவள் எடுத்த முடிவுகள், பாண்டவர்களின் எதிர்காலத்தை வடிவமைத்தன. கர்ணனை கைவிட வேண்டிய நிலை, அவளுக்கான மிகப் பெரிய வலி. அந்த முடிவு, மகாபாரதத்தின் மிகப் பெரிய துயரமாக மாறியது. இதிகாசம் இங்கே பெண் சக்தியின் இன்னொரு முகத்தை காட்டுகிறது: சில நேரங்களில் பெண் செய்யும் தவறுகளும், வரலாற்றின் திருப்புமுனைகளாக மாறுகின்றன.
காந்தாரியின் வாழ்க்கை தியாகத்தின் பெயரில் மறைக்கப்பட்ட புரட்சி. கணவனுக்கு குருடு என்றால், தானும் கண் கட்டிக்கொண்டாள். அது அவள் செய்த மிகப் பெரிய தியாகம் போலப் பேசப்படுகிறது. ஆனால் அந்த முடிவின் விளைவு, அவளது பார்வையை மட்டும் அல்ல; அவளது பொறுப்பையும் மறைத்தது. தன் மகன்களின் அநீதிகளை அவள் முழுமையாகக் காணவில்லை. இதிகாசம் இங்கே கேள்வி எழுப்புகிறது: பெண் தன்னை மறைத்துக் கொள்வது, குடும்பத்திற்கு நன்மையா?
சபையில் பேசப்பட்ட ஒரே ஆண் குரல் விதுரர். ஆனால் அவனுக்கு முன் பேச வேண்டியிருந்தது காந்தாரி. அவள் பேசவில்லை. அந்த மௌனம், துரியோதனனுக்கு தைரியமாக மாறியது. இதிகாசம் இங்கே ஒரு கடினமான உண்மையைச் சொல்கிறது: பெண் சக்தி பயன்படுத்தப்படாதபோது, அது சமூகத்திற்கே தீங்காக மாறலாம்.
சூர்ப்பணகையின் கதை பெரும்பாலும் காமம், வெறி என்ற கோணத்தில் சொல்லப்படுகிறது. ஆனால் அவளது அவமானம், ராவணனை போருக்குத் தள்ளிய தீப்பொறி. ஒரு பெண்ணின் அவமானம், ஒரு பேரரசின் அழிவுக்கு வழிவகுத்தது. இதிகாசம் இங்கே எச்சரிக்கிறது: பெண்ணின் மரியாதையை அவமதிப்பது, தனிப்பட்ட பாவம் அல்ல; சமூக அழிவு.
இதிகாசங்களில் பெண் சக்தி பல நேரங்களில் தெய்வமாக மாறுகிறது. காளி, துர்கா, சக்தி — இவை அனைத்தும் ஆண்களால் கட்டுப்படுத்த முடியாத சக்தியின் வடிவங்கள். ஆனால் மனித வடிவில் வந்த பெண்கள், பெரும்பாலும் கட்டுப்படுத்தப்பட்டனர். இதிகாசம் இங்கே மனித சமுதாயத்தின் முரண்பாட்டை வெளிப்படுத்துகிறது: நாம் பெண் சக்தியை வழிபடுகிறோம்; ஆனால் பெண்ணின் குரலை அடக்குகிறோம்.
பரதனின் தாய் கைகேயியும் ஒரு சக்தி. அவள் ஆசை தவறாக மாறியது; ஆனால் அவளது ஒரு முடிவு, ராமாயணத்தின் முழுக் கதையையும் நகர்த்தியது. இதிகாசம் இங்கே நியாயப்படுத்தவில்லை; ஆனால் உணர்த்துகிறது: பெண் சக்தி நல்லதாகவும் கெட்டதாகவும் மாறலாம்; அது எப்படி பயன்படுத்தப்படுகிறது என்பதே முக்கியம்.
பகுதி எட்டின் முடிவில் வெளிப்படும் வாழ்க்கை ரகசியம் இதுதான்: இதிகாசங்களில் பெண்கள் பின்புலத்தில் இல்லை; பின்னணியில் இருந்து வரலாற்றை இயக்கும் சக்திகள். அவர்களின் குரல் அடக்கப்பட்ட இடத்தில் போர் பிறந்தது. அவர்களின் முடிவு மதிக்கப்பட்ட இடத்தில் தர்மம் நிலைத்தது. பெண் சக்தியை உணராமல், இதிகாசங்களை முழுமையாகப் புரிந்துகொள்ள முடியாது.
📌 அடுத்தது:
👉 பகுதி – 9 : தனிமை – ஆன்மாவின் ஆசிரியன்
