உத்தர காண்டம் – தர்மத்தின் முடிவும் தெய்வத்தின் நித்யமும்
🌸 அயோத்திக்கு திரும்புதல்
யுத்தம் முடிந்ததும், ராமன் சீதையைப் பெற்று அயோத்திக்கு திரும்புகிறார்.
வானரர்கள், தேவர்கள், முனிவர்கள் எல்லோரும் மகிழ்ச்சி கொண்டனர்.
பட்டாபிஷேகம் நடைபெறுகிறது — அயோத்தி நகரம் ஒளியால் நிரம்புகிறது.
அந்த தருணத்தை கம்பர் சொல்வது கவிதையாக:
“மணிமாளிகை மாய்ந்திட, மாமணி ராமன்,
தணிமாலையால் திகழ்ந்தான் —
தரணியில் ஓர் தெய்வம் பிறந்தது போல்.”
ராமன் அரசராகி, தர்மத்தின் ஆட்சியை நிறுவுகிறார்.
அவன் நீதியில் நிலைத்தவன்; அன்பிலும் அடங்கியவன்.
மக்கள் “ராமராஜ்யம்” என்றால், அது நீதி, சமம், பாசம் ஆகியவற்றின் குறியீடாக மாறியது.
🌺 சீதையின் விலகல்
ஆனால், மனித மனம் எப்போதும் சந்தேகத்தின் நிழலில்தான் நிற்கும்.
சில குடிமக்கள், சீதை ராவணனின் அரண்மனையில் இருந்ததை நினைத்து வதந்திகளைச் சொல்கின்றனர்.
ராமன் அதை கேட்டபோது மனம் உடைகிறான்.
அவன் கூறுகிறான்:
“அவள் தூய்மையென்று எனக்குத் தெரியும்;
ஆனால், அரசனின் நெஞ்சு மக்களின் நம்பிக்கையால் தழுவப்பட வேண்டும்.”
இது ராமனின் துன்பமான தர்மம் — தனிப்பட்ட பாசத்தைக் காட்டிலும் பொதுத் தர்மம் மேலானது.
அவன் இதயத்தில் கண்ணீர் வழிந்தபடியே, சீதையை வனத்திற்குக் கொண்டு செல்ல லக்ஷ்மணனிடம் ஆணையிடுகிறான்.
🌳 வனவாசம் – வால்மீகியின் ஆஸ்ரமம்
லக்ஷ்மணன் சீதையை வனத்திற்குக் கொண்டு செல்கிறான்.
அவள் அந்த தருணத்தில் தன்னுடைய கருவிலுள்ள இரட்டை குழந்தைகளைக் காப்பாற்ற ராமனை நினைக்கிறாள்.
அவள் வால்மீகி முனிவரின் ஆஸ்ரமத்திற்குச் செல்கிறாள்.
வால்மீகி அவளை வணங்கி, “அவள் தாய்மையின் வடிவம்” என்று கூறி தங்க வைக்கிறார்.
அங்கே அவள் லவனும் குஷனும் என்ற இரட்டைக் குழந்தைகளைப் பெறுகிறாள்.
அவர்கள் ராமனின் சாயலைப் போன்ற சிறுவர்கள்; வீரமும், நாணமும் கலந்தவர்கள்.
🎶 லவ–குஷரின் ராமாயணப் பாடல்
அவர்கள் வளர்ந்து, வால்மீகியிடமிருந்து “ராமாயணம்” பாடலைக் கற்றுக்கொள்கிறார்கள்.
ஒருநாள் அயோத்தியில் பெரிய யாகம் நடக்கும் போது, வால்மீகி அவர்களை அங்கு அனுப்புகிறார்.
அவர்கள் அந்த யாகத்தில் கம்ப ராமாயணத்தைப் பாடுகிறார்கள் —
அவர்கள் பாடும் வரிகளில், ராமன் தன் வாழ்க்கையே கதை என உணர்கிறான்.
அவனது கண்களில் நீர் வழிகிறது.
அவன் கேட்டான்:
“இதைப் பாடுவது யார் குழந்தைகள்?”
அப்போது வால்மீகி கூறுகிறார்:
“இவர்கள் உன் பிள்ளைகள் — லவனும் குஷனும்.”
அந்த தருணம் ஒரு தெய்வீக ஒளியாய் வெளிப்படுகிறது.
ராமன் சீதையை மீண்டும் அழைக்கிறான் — அவள் தன்னுடைய தூய்மையை மீண்டும் நிரூபிக்க முனைகிறாள்.
🔥 சீதையின் இறுதி தீர்மானம்
சீதை வந்து, தன் கரங்களைக் கூட்டி பூமியை நோக்கி கூறுகிறாள்:
“அம்மா பூமியே! நீயே என் தாயும் சாட்சியும்.
நான் நியாயமாக வாழ்ந்திருந்தால், உன்னுள் சேர்த்துக் கொள்.”
அந்த வார்த்தையுடன், பூமி பிளந்து திறக்கிறது.
பூமாதேவி தன்னுடைய மடியில் சீதையை ஏற்றிக் கொள்கிறாள்.
அவள் தெய்வீக ஒளியாக மறைகிறாள்.
அந்த தருணத்தில் ராமனின் இதயம் கிழிகிறது.
அவன் உலகத்தில் ஒரே நிமிடமும் இருக்க விரும்பவில்லை.
🕊️ ராமனின் தியாகம்
ராமன் தன் ஆட்சியை முடித்து, சகோதரர்களையும் அழைத்து, சரயு நதிக்குச் செல்கிறான்.
அவன் தன் மனதில் விஷ்ணுவாகி நினைக்கிறான் —
அவன் பூமியில் தன் கடமையை நிறைவேற்றிவிட்டான்.
அவன் சரயு நதியில் நுழைந்து, தெய்வமாக மறைகிறான்.
வானத்தில் தேவர்கள் ஒளிர்கின்றனர், பூமியில் மக்கள் கண்ணீர் விடுகின்றனர்.
அவன் மரணம் அல்ல — அது மோக்ஷம்.
🌹 கம்பர் பார்வையில் தத்துவம்
உத்தர காண்டம் கம்பரின் தத்துவச் சிகரம்.
இங்கே அவர் “தர்மம்” என்பது வெறும் கடமையல்ல, தியாகம் என்று சொல்கிறார்.
- ராமன் — தர்மத்தின் உருவம்
- சீதை — பாசத்தின் பரிசுத்தம்
- பூமி — தாய்மையின் நித்யம்
- வால்மீகி — ஞானத்தின் ஒளி
கம்பர் கூறுகிறார்:
“பாசம் பிரிந்து போனாலும், பரமபதம் இணைக்கும்;
உடல் பிரிந்தாலும், உயிர் ஒன்றே.”
அதுவே கம்ப ராமாயணத்தின் முடிவு —
பொருள்: நல்லது என்றால் அதுவே கடவுள்.
🌺 முடிவுரை
கம்பரின் உத்தர காண்டம் ஒரு தெய்வீக துயரத்தின் அழகு.
அது வெறும் கதை அல்ல; அது மனித வாழ்வின் ஆழ்ந்த அர்த்தம்.
அதில் பாசமும், கடமையும், தியாகமும் ஒன்றாக கலந்துள்ளன.
“அவனே தர்மம், அவனே அன்பு,
அவனே இறைவன் — அவன் மனிதன்.”
இப்படி கம்பர் ராமாயணத்தை முடிக்கிறார் —
ஒரு அரசனின் கதை அல்ல; ஒரு உயிரின் உள் யாத்திரை.
🌿 இத்துடன் கம்ப ராமாயணத்தின் “பகுதி” நிறைவு.
