வால்மீகி ராமாயணம் – ஆதிகாவியம்
அறிமுகம்
வால்மீகி ராமாயணம் என்பது இந்திய மகாகாவியங்களில் மிகப் பழமையானதும், “ஆதி காவியம்” என போற்றப்படும் ஒன்றுமாகும். இதன் ஆசிரியர் மஹரிஷி வால்மீகி, அவரே முதன்முதலில் “கவிதை” என்ற சொல்லுக்கு அர்த்தம் அளித்தவர். வால்மீகி ஒரு முனிவராக மாறுவதற்கு முன்பு “ரத்னாகர்” என்ற வேட்டையனாக இருந்தார். ஒரு நாள் நாரத முனிவரைச் சந்தித்ததில் ஏற்பட்ட மனமாற்றமே அவரை முனிவனாக மாற்றியது.
தன் தவம் நிறைவுற்றபோது அவர் கேட்டார்:
“இந்நிலையிலே பரம தர்மத்தையும், நியாயத்தையும் பின்பற்றி வாழ்ந்த மனிதர் யார்?”
அதற்கு நாரதர் பதிலாக கூறினார் — “அயோத்தியாவின் ராமர்”.
அந்தக் கதையைக் கேட்டு வால்மீகி மனம் பூரித்தது. பின்னர் தம் மாணவர்களான லவ–குசர்களுக்கு இதைக் கற்றுத்தரும்படி இந்த மகாகாவியத்தை உருவாக்கினார்.
பால காண்டம் – ஆரம்பம்
ராமாயணத்தின் தொடக்கம் அயோத்தியா நகரத்தின் பெருமையோடு ஆரம்பமாகிறது. தசரத மன்னன் மிகச் சிறந்த அரசராக இருந்தார். அவருக்கு மூன்று மனைவிகள் — கௌசல்யா, கைகேயி, சுமித்ரா. ஆனால் குழந்தை யாருக்கும் இல்லை.
முனிவர் வசிஷ்டர் ஆலோசனையின்படி புத்தக ஸ்ரேஷ்ட அச்வமேத யாகம் நடத்தப்பட்டது. அதில் தோன்றிய தெய்வீக பாயசத்தை மன்னன் தன் மூன்று மனைவிகளுக்கும் அளித்தார். பின்னர் பிறந்தனர்:
- ராமர் (கௌசல்யா) – விஷ்ணுவின் அவதாரம்
- பாரதன் (கைகேயி)
- லட்சுமணன் மற்றும் சதுர்க்னன் (சுமித்ரா)
இவர்கள் நால்வரும் பிள்ளைகள் மட்டுமல்ல, நான்கு தெய்வீக சக்திகள் எனக் கூறப்படுகிறது.
பின்னர் விஸ்வாமித்திரர் ராமரையும் லட்சுமணனையும் தம் யாகத்தை காப்பாற்ற அழைத்துச் செல்கிறார். அவர்கள் தாடகை, சுபாஹு, மாரீச்சன் போன்ற அரக்கர்களை அழிக்கிறார்கள்.
அப்போது அவர்கள் மிதிலா நாட்டின் ஜனகர் மன்னனின் மகள் சீதையை சந்திக்கிறார்கள். ராமர், சிவபெருமானின் வில் உடைத்து சீதையை மணக்கிறார். இதுவே ராம–சீதா கல்யாணம் ஆகும்.
அயோத்தியா காண்டம் – தர்மத்தின் சோதனை
தசரத மன்னன் வயதானபோது, ராமரை அரசராக முடிசூட்டத் தீர்மானிக்கிறார். ஆனால், கைகேயிக்கு ஒருநாள் நினைவுக்கு வருகிறது – தன் கணவன் தசரதன் ஒருநாள் தன்னிடம் கொடுத்த இரு வரங்கள்.
அவள் அதைப் பயன்படுத்தி கூறுகிறாள்:
1️⃣ பாரதன் ராஜாவாக வேண்டும்
2️⃣ ராமர் 14 ஆண்டுகள் வனவாசம் செல்ல வேண்டும்
மன்னன் வேதனையால் தளர்ந்தாலும், ராமர் தர்மத்தை நிலைநாட்டுவதற்காக, எந்த எதிர்ப்புமின்றி வனவாசத்தை ஏற்கிறார்.
சீதையும் லட்சுமணனும் ராமருடன் வனத்துக்கு செல்கிறார்கள். இந்த நிகழ்வை “பித்ரு வாக்ய பரிபாலனம்” என்ற தலைப்பில் தர்மத்தின் உச்ச நிலையாகக் கூறப்படுகிறது.
தசரத மன்னன் தன் மன வேதனையால் இறக்கிறார்.
அரண்ய காண்டம் – வனவாசத்தின் மையம்
ராமர், சீதா, லட்சுமணர் பல முனிவர்கள் தங்கியிருந்த காடுகளில் தங்குகிறார்கள். அவர்கள் அகஸ்தியர், அதிரி–அனுசுயா, சரபங்கர், சுதீக்ஷணர் போன்ற முனிவர்களைச் சந்திக்கிறார்கள்.
இங்கேதான் சூர்ப்பணகை (ராவணனின் சகோதரி) ராமரிடம் காதல் காட்டி அவமானப்படுகிறாள். லட்சுமணன் அவளது மூக்கை வெட்டுகிறார்.
இதற்குப் பழியாக, அவள் தன் அண்ணன் ராவணனை சீதை பற்றி சொல்லுகிறாள். சீதையின் அழகைக் கேட்டு ராவணன் அவளைத் தன் இலக்காகக் கொள்ளுகிறார்.
மாரீச்சனை மாய மானாக மாற்றி அனுப்புகிறார். ராமர் அதைத் துரத்திச் சென்றபோது, லட்சுமணனும் சீதை குரலைக் கேட்டுத் தூரம் செல்கிறார். அதன்போது ராவணன் சீதையைப் பறித்துச் செல்கிறான்.
இது ராமாயணத்தின் திருப்புமுனையாகும். சீதை இலங்கைக்கு கடத்தப்படுகிறாள்.
ராமரும் லட்சுமணனும் வேதனையுடன் சீதையைத் தேடத் தொடங்குகிறார்கள். அவர்கள் ஜடாயு என்ற கழுகின் வீரத்தையும், இறப்பையும் காண்கிறார்கள்.
கிஷ்கிந்தா காண்டம் – நண்பர்களின் இணைப்பு
சீதையைத் தேடும் பயணத்தில் ராமர் கிஷ்கிந்தா என்ற குரங்கு அரசாட்சிக்குச் செல்கிறார். அங்கே அனுமன், சுக்ரீவன் ஆகியோரைச் சந்திக்கிறார்.
சுக்ரீவன் தன் சகோதரர் வாலியால் அநியாயமாக அரசியிலிருந்து நீக்கப்பட்டிருந்தான். ராமர் வாலியை அழித்து சுக்ரீவனுக்கு ஆட்சியை வழங்குகிறார்.
அதற்குப் பதிலாக சுக்ரீவன் ராமருக்கு சீதையைத் தேடித் தருவதாக உறுதி செய்கிறான். அனுமனுக்கு அந்தப் பொறுப்பு வழங்கப்படுகிறது.
சுந்தர காண்டம் – அனுமனின் மகிமை
அனுமன் இலங்கைக்குச் சென்று சீதையைத் தேடுகிறான்.
அவன் விபீஷணனை (ராவணனின் தம்பி) சந்தித்து நட்பை ஏற்படுத்துகிறான்.
சீதையை அசோக வனத்தில் காண்கிறான். அவளுக்கு ராமரின் வளையலைக் காட்டி நம்பிக்கையளிக்கிறான்.
பின்னர் இலங்கையை எரித்து விட்டு திரும்பி ராமரிடம் சீதையின் செய்தியைத் தருகிறான்.
இதுவே “சுந்தர காண்டம்” என அழைக்கப்படுவதற்குக் காரணம் — அனுமனின் செயல் அழகும், பக்தியும் “சுந்தரம்” எனப் போற்றப்படுகிறது.
யுத்த காண்டம் – இலங்கைப் போர்
ராமர் மற்றும் வானர சேனை சேதுபந்தனத்தால் கடலைக் கடந்து இலங்கையை அடைகிறார்கள்.
இரு தரப்பினரும் கடுமையான யுத்தத்தில் ஈடுபடுகிறார்கள்.
அதில் பல அரக்கர்கள் (இந்திரஜித், கும்பகர்ணன், ராவணன்) கொல்லப்படுகிறார்கள்.
அனுமன் “சஞ்சீவனி மலை” எடுத்து லட்சுமணனை உயிர்ப்பிக்கிறான்.
இறுதியில் ராமர் ராவணனை வதம் செய்து சீதையை விடுவிக்கிறார்.
ராவணன் அறிவுள்ளவன் ஆனால் அகங்காரம் அவனை அழித்தது என்பது இதன் தத்துவப் பாடம்.
உத்தர காண்டம் – திரும்பலும் துயரமும்
ராமர் சீதையுடன் அயோத்தியாவிற்கு திரும்புகிறார். மக்களால் வரவேற்கப்படுகிறார்.
அவருக்கு “பட்டாபிஷேகம்” நடைபெறுகிறது.
ஆனால் சிலர் சீதை இலங்கையில் இருந்ததைப் பற்றி கேள்வி எழுப்புகிறார்கள்.
தர்மம் காக்கும் நோக்கில் ராமர் சீதையை வனத்திற்குக் கைவிடுகிறார்.
அங்கே சீதை வால்மீகி முனிவரின் ஆசிரமத்தில் தங்குகிறார். அங்கே தான் லவ–குசர் பிறக்கிறார்கள்.
பின்னர் ராமர் யாகம் நடத்தும் போது லவ–குசர் ராமாயணத்தைப் பாடுகிறார்கள். ராமர் தம் மகன்களே என்று உணர்கிறார்.
இறுதியில் சீதை தாய் பூமியிடம் “என் நிர்மலத்தை நீ அறிந்தாய்” எனக் கூறி பூமியுள் மறைகிறார்.
ராமர் தம் அவதார பணி முடிந்து சரயு நதியில் கலந்து தம் விஷ்ணு நிலைக்கு செல்வார்.
தத்துவ விளக்கம்
வால்மீகி ராமாயணம் வெறும் கதையல்ல — மனிதனின் ஆன்மீகப் பயணம்.
| பாத்திரம் | தத்துவப் பொருள் |
|---|---|
| ராமர் | தர்மம், நியாயம் |
| சீதா | ஆத்மா |
| ராவணன் | அகங்காரம், ஆசை |
| அனுமன் | பக்தி, தியாகம் |
| இலங்கை | மனித மனம் |
| அயோத்தி | ஆன்மீக சாந்தி |
அதாவது, பக்தியால் (அனுமன்), தர்மம் (ராமர்) அகங்காரத்தைக் (ராவணன்) கடந்து ஆத்மாவை (சீதா) மீட்டுத் தருகிறது.
நெறி மற்றும் இலக்கியப் பங்களிப்பு
- இது 24,000 ஸ்லோகங்களைக் கொண்டது.
- ஒவ்வொரு ஸ்லோகமும் “காவ்ய ரஸம்”, “தர்ம நெறி”, “பக்தி”, “அறம்” ஆகியவற்றைக் கொண்டது.
- வால்மீகி முதன்முதலில் “கருணை” என்ற உணர்வை கவிதையாக வெளிப்படுத்தியவர்.
- இதன் மூலம் இந்தியாவின் இலக்கிய, கலாச்சார, ஆன்மீக அடித்தளம் அமைந்தது.
பக்தி பார்வையில் ராமாயணம்
வால்மீகி ராமாயணத்தின் மகத்துவம் வேதங்களின் சாரம் எனக் கூறப்படுகிறது.
இது பக்தர்களுக்கு மூன்று நிலைகளை கற்றுத் தருகிறது:
- ஶ்ரவணம் – ராமாயணத்தை கேட்பது
- கீர்த்தனம் – ராம நாமத்தைச் சொல்லுவது
- ஸ்மரணம் – ராமரின் நெறியை நினைவில் வைத்திருப்பது
முடிவுரை
வால்மீகி ராமாயணம் மனித குலத்திற்கு ஒழுக்கம், நீதிநெறி, பக்தி, தியாகம் ஆகியவற்றின் அடிப்படையை அளிக்கிறது.
இது யுகங்களைத் தாண்டியும் நிலைத்திருக்கும் மனிதத்துவத்தின் மகாகாவியம்.
“ராம நாமம்” என்பது வெறும் சொல் அல்ல, அது அறமும் அமைதியும் நிறைந்த ஒரு பிரபஞ்ச சக்தி.
வால்மீகி இதை எழுதியது உலகம் தர்மத்தின் ஒளியில் நிலைக்க வேண்டும் என்பதற்காக.
